توضیحات
با فروپاشی شوروی، محیط زیست در قالب یکی از ابعاد امنیت، عرصه رایزنی و تصمیمسازی سیاستمداران با دانشمندان علوم محیط زیست بوده است. یافتههای موجود گویای آن است که بسیاری از رویکردهای توسعهای موجود به واسطه نادیده انگاشتن پایداری محیطی و کمتوجهی به نقش شهروندان در مشارکت و فرایند تصمیمگیری از همسوسازی توسعه با پایداری محیط زیست ناتوان بودهاند. در چهارچوب، اکولوژی سیاسی که پیوستگاه علم، سیاست و محیط زیست به شمار میرود، محیط سالم و امن زمانی نمود عینی و فضایی مییابد که پیوستگی ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی حیات انسانها جدای از وابستگیهای زیستی و اعتقادیشان در اجتماع در هماهنگی با بُنمایههای زیستکره، یکپارچه و متعامل در نظر گرفته شود که این امر نیز فقط از رهگذر همگرایی فراگیر واحدهای سیاسی در مقیاس کروی ممکن است. کتاب حاضر از رهگذر رویکردهای مختلف نسبت اکولوژی را با جهانی شدن، همکاریهای منطقهای، توسعه پایدار، سیاستهای اجتماعی پایدار و به طور کلی سیاست مورد بررسی قرار داده است. مطالعه این اثر به دانشجویان علوم جغرافیایی، علوم اجتماعی و علوم زیستی پیشنهاد میشود.
بررسی
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.