لزوم بازبینی در راهبردهای مهاجرپذیری جمهوری اسلامی ایران

توضیحات

براساس آمارهای سازمان‌های بین‌المللی، جمهوری اسلامی ایران، از جمله مهم‌ترین کشورهای مهاجرپذیر دنیاست. مهاجرپذیری، همانند شمشیر دودَم (دولبه) تلقی می‌شود، یک‌لبه آن فرصت و دیگری تهدید است. این بستگی به نوع عمل و راهبردهای کشور مهاجرپذیر دارد که از کدام‌یک، استفاده می‌کند. به‌نظر می‌رسد، جمهوری اسلامی ایران، با تهدیدها و آسیب‌های مهاجران بیشتر دست‌‌به‌گریبان است و از فرصت‌های مهاجران و مهاجرپذیری کم‌تر استفاده می‌کند. برخی پژوهش‌ها و مطالعات ملی نشان می‌دهد که در اثر فقدان راهبردهای مهاجرپذیری به‌روز شده و متناسب با شرایط؛ مهاجران نخبه، متخصص، کارآفرین و سرمایه‌گذار جذب جامعه ایران نمی‌شوند. از جانب دیگر، مهاجران موجود، سرمایه‌ها و نقدینگی‌های‌شان را سرمایه‌گذاری نکرده و به خارج منتقل می‌کنند. به علت فقدان راهبردهای فرهنگی و اجتماعی، ناسازگاری فرهنگی و به تبع آن آسیب‌ها و انحرافات اجتماعی مهاجران بیشتر نمود می‌یابد و نیز به علت تعطیل بودن مواد قانون مدنی بخش‌تابعیت، بحران هویتی نسل‌های دوم، سوم و چهارم مهاجران به معضل ملی تبدیل شده و از این فرصت بزرگ، برای پرکردن خلاء ناشی از افت‌رشد جمعیت کشور نیز استفاده نمی‌گردد. در این گزارش راهبردی، با استفاده از متون و منابع علمی و تحقیقی، به بررسی‌ چالش‌ها در راهبردهای مهاجرپذیری جمهوری اسلامی ایران پرداخته شده و درنهایت برای مسئولان امور، پیشنهادهای علمی و عملی ارائه خواهد شد.