مدارس غیردولتی: مشارکت یا خصوصی‌سازی؟

توضیحات

مدارس غیردولتی، قبل از انقلاب با عنوان مدارس ملی شناخته می‌شدند. این مدارس در سال‌های آغازین انقلاب توسط شورای انقلاب برچیده شدند، اما حدود ده سال بعد با توجه به برخی مشکلات مالی که دولت وقت با آن دست ‌به‌ گریبان بود، با ارائه قرائتی متفاوت، از اصل سی‌ام قانون اساسی، در سال ۱۳۶۷ توسط مجلس شورای اسلامی احیا شدند. منطق بیان‌شده در قانون بازتأسیس مدارس غیردولتی، مشارکت مردم در تربیت رسمی و عمومی بیان‌ شده است. این قرائت جدید نوعی چرخش گفتمانی در عدالت اجتماعی محسوب می شود. در این گزارش، ضمن بررسی و تحلیل این رویکرد مشارکتی در تربیت رسمی و عمومی، به نقد ماهیت و پیامدهای آن پرداخته ‌شده است. این رویکرد مشارکتی، متأثر از دیدگاه دولت حداقلی و خصوصی‌سازی تربیت رسمی و عمومی بوده که با مفهوم مشارکت در فرهنگ ایرانی- اسلامی تفاوت دارد. این تغییر راهبردی در نظام تربیت رسمی و عمومی ایران نتوانسته به بهبود کیفی تربیت رسمی و عمومی دولتی منجر شود و بعد از سی سال نظام تربیت رسمی و عمومی، همچنان از کسری بودجه و فقر کیفیت در رنج عمیق است. همچنین، راهبرد خصوصی‌سازی تربیت رسمی و عمومی به شکاف اجتماعی و بازتولید اختلاف طبقاتی دامن زده و خواهد زد.