توضیحات
شرایط امروز نظام بین‌الملل به گونهای است که توسعه و بقای کشورهای واقع در یک منطقه، به میزان همکاری، مشارکت و همگرایی آنها وابسته است. از سوی دیگر، سطح و کیفیت همکاریها نیز به ویژگیهای جغرافیایی، اقتصادی و فرهنگی کشورهای واقع در یک بلوک ارتباط مستقیم دارد.
دو کشور ایران و چین در دو سوی قاره کهن آسیا، از منظر اقتصادی مکمل یکدیگر قلمداد میشوند. با وجود این، هیچ گاه روند همکاریهای دو کشور مبتنی بر معیارها و اصول راهبردی نبوده است. در سالهای اخیر، نگاه پکن به تهران صرفاً بر اصل عملگرایی اقتصادی استوار بوده و در مقابل نگرش تهران به پکن بر محور مزیتگرایی و متعادلسازی سیاسی بازتعریف شده است.
در چنین فضایی، تدوین الگوی «مدیریت راهبردی روابط ایران و چین» میتواند با پردازش فرصتها، چالشها، نقاط قوت و ضعف موجود، آینده مناسبات دو کشور را جهتدهی نماید. واضح است که «مدیریت راهبردی روابط» با «مدیریت روابط راهبردی» تفاوت ماهوی دارد. هدف از اجراء و تحقق راهبردی مناسبات، دستیابی به افق «روابط استراتژیک» است که حصول آن، «طراحی استراتژیک» روابط را طلب میکند.
بررسی
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.