توضیحات
امروزه کشورهای جهان به طور میانگین حدود ۴٫۵درصد از تولید ناخالص داخلی خود را به آموزش اختصاص میدهند. این رقم در کشورهایی که آموزش و پرورش نسبتاً موفقی دارند به بالای ۵درصد و در کشورهای ثروتمند و پیشرو جهان به بالای ۷درصد میرسد. این در حالی است که سهم بودجه آموزش از جیدیپی در ایران طی ده سال اخیر هیچگاه به ۴درصد نرسیده و میانگین ده ساله اخیر آن هم کمتر از ۵/۳درصد بوده است. سهم بودجۀ آموزش و پرورش از بودجۀ عمومی دولت نیز وضعیت چندان مطلوبی ندارد و طی ده سال اخیر بین ۷ تا ۱۰درصد در نوسان بوده است. سهم حدود ۵/۳درصدی از جیدیپی و کمتر از ۱۰درصدی از بودجۀ عمومی دولت برای وزارتخانهای که حدود ۲۰درصد جمعیت کشور به طور مستقیم با آن مرتبطند و سرنوشت کشور در تمام عرصهها به آن گره خورده، در کوتاهمدت به معنای فقر فزاینده برای آموزگاران، کاهش مداوم سطح کیفیت آموزش، افزایش سهم هزینههای آموزشی در سبد خانوار ایرانی، کالاییشدن فزاینده آموزش و طبقاتیشدن نظام آموزشی کشور و در بلندمدت به معنای امتناع تحقق اقتصاد دانشبنیان و عقبگرد ایران در بسیاری از شاخصهای توسعه انسانی و حتی توسعه اقتصادی خواهد بود. در این نوشتار وضعیت بودجه آموزش و پرورش در ایران را بررسی و به برخی پیامدهای راهبردی آن اشاره میکنیم.
بررسی
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.